Aby w pełni wykorzystywać efekty procesów naturalnych, które obserwujemy od wieków, gospodarka naturalna stara się wychodzić naprzeciw zrównoważonemu rozwojowi. Jednym z pomocnych rozwiązań to biogazownie, czyli instalacje, które służą do celowej produkcji biogazu z biomasy roślinnej, odchodów zwierzęcych lub odpadów organicznych. 

Biogaz jest doskonałym paliwem odnawialnym i może być wykorzystywany na bardzo wiele sposobów, podobnie jak gaz ziemny. Jego wartość opałowa wynosi 5-6 kWh/m³, więc 1 m³ biogazu odpowiada: 

• 0,5 m³ gazu ziemnego,
• 0,7 l oleju napędowego, 
• 0,8 kg koksu, 
• 0,7 l benzyny, 
• 1,2 kg węgla kamiennego, 
• 2,2 kg drewna. 

Biogazownia rolnicza, jest to instalacja służąca do celowej produkcji biogazu z odchodów zwierzęcych, biomasy roślinnej lub organicznych odpadów (przemysł spożywczy).

Składa się z: 

• układu podawania biomasy, 
• komory fermentacyjnej, 
• zbiornika biogazu, 
• zbiornika magazynowego przefermentowanego substratu, 
• agregatu kogeneracyjnego. 

Z 1 m³ płynnych odchodów można uzyskać średnio 20 m³ biogazu, a z 1 m³ obornika – 30 m³ biogazu, o wartości energetycznej ok. 23 MJ/m³. Potencjał biogazu z odchodów zwierzęcych w Polsce wynosi 3310 mln m³, jednak w praktyce instalacje do pozyskania biogazu mają szanse powstać tylko w dużych gospodarstwach hodowlanych. 

Biogazownie w Polsce nie są wykorzystywana na tak szeroką skalę, jak choćby w Chinach (6 milionów biogazowni) czy w krajach wysoce rozwiniętych jeśli chodzi o standardy technologiczne: Danii i Niemczech. Powodem tego są wysokie koszty inwestycyjne, wymagana odpowiednio ilość zwierząt, nowe trendy w rolnictwie spłukiwania odpadów powodujące wzrost zawartości wody i uniemożliwiające przebieg procesu fermentacji, leczenie chorych zwierząt antybiotykami w efekcie czego może być to szkodliwe dla bakterii fermentacyjnych, dodatkowe ogrzewanie w zimie spowodowane bardzo niskimi temperaturami, niska świadomość ekologiczna, brak informacji lub brak motywacji rolników.